Jako materiał wyjściowy do definicji typów środowisk użyto klucza do kartowania biotopów Dolnej Saksonii (Drachenfels, 1994). Różnorodne warunki klimatyczne i charakter rozmieszczenia zbiorowisk roślinnych w dolinie Odry oraz zastosowanie w Brandenburgii odmiennego od dolnosaksońskiego klucza do kartowania typów środowisk (LUA, 1995) wymogły uwzględnienie tych uwarunkowań i ujednolicenie różniących się materiałów (por. także DVWK 1997).
Za pomocą ważnych pozycji piśmiennictwa (Moravec et al., 1995; Matuszkiewicz, 1982; Schubert et al., 1995) i na podstawie własnego doświadczenia autorów opracowano odrębny, ale przydatny dla regionalnych porównań, klucz do kartowania typów środowisk (biotopów). Zasięg niektórych z wybranych zbiorowisk roślinnych użytecznych do wyróżniania typów środowisk jest przy tym geograficznie ograniczony tylko do czeskiej albo tylko do polskiej lub niemieckiej części kartowanego obszaru.
W celu waloryzacji krajobrazu terenów zalewowych doliny Odry uwzględniono i zinwentaryzowano jedynie typowe dla siedlisk łęgowych lub charakterystyczne dla dolin rzecznych środowiska leśne i otwarte. Nie opracowywano szczegółowo innych powierzchni spotykanych na obszarze badań, tzn. ogrodów, osiedli, terenów zajętych przez przemysł, pól, innych typów lasów oraz intensywnie zagospodarowanych użytków zielonych. W celu odróżnienia naturalnych zbiorników wodnych (rzeki, starorzecza, jeziora i mniejsze zbiorniki wód stojących) od sztucznych (glinianki, zalane wyrobiska piasku i żwiru, stawy, osadniki), te ostatnie opisywano osobno. Zbiorniki zaporowe przy jazach zaliczono do kategorii zbiorników naturalnych. Oddzielnie inwentaryzowano monokultury topolowe, które są w wąskim rozumieniu lasami, lecz nie odpowiadają naturalnym siedliskom.
<< Poprzednia | Następna >>