Administracyjnie mezoregion ten znajduje się w województwie dolnośląskim. Długość odcinka rzeki wynosi 34 km. Naturalny obszar zalewowy osiąga szerokość do 7,5 km i wykształcił się głównie po wschodniej stronie rzeki. Ciągnący się po stronie wschodniej wzdłuż całego odcinka rzeki wał przeciwpowodziowy, oraz obwałowanie na stronie zachodniej pomiędzy kilometrem 316 a 325, które łączy się następnie z granicą naturalnego obszaru zalewowego, ograniczają obecny obszar zalewowy do
1 kilometra. Obecny obszar zalewowy stanowi jedynie 20% powierzchni naturalnego obszaru zalewowego. Zaplanowane są tu 2 poldery. Koryto rzeczne jest uregulowane a na północ od Ścinawy (km 332) wyprostowane. Zachowały się liczne starorzecza, przede wszystkim reliktowe - w całości osuszone pozostałości sztucznie odciętych zakoli. Na odcinku tym nie ma żadnych stopni wodnych.
W środkowej części mezoregionu część naturalnego obszaru zalewowego jest chroniona w ramach Parku Krajobrazowego Dolina Jezierzycy, planowane jest także utworzenie kolejnych obszarów chronionych. Zabudowa na naturalnym obszarze zalewowym jest niewielka, ograniczając się do małych wiosek. Intensywne użytkowanie rolnicze ma tylko miejsce w środkowej części odcinka rzeki.
W południowej części występują rozległe kompleksy leśne, utworzone w międzywalu przez łęgi wiązowe (02), natomiast na zawalu przez mezofilne lasy liściaste (04). Często rośnie w nich śnieżyczka przebiśnieg. Wzdłuż całego odcinka zachowały się resztki łęgów topolowo- wierzbowych (01). Większe ich kompleksy znajdują się w północnej części pomiędzy Ciechlowicami (km 342) i Chobienią (km 347), chociaż znaczne powierzchnie zajmują tu monokultury topolowe (13). W środkowej i północnej części mezoregionu odnaleźć można olsy porzeczkowe (Ribo nigri-Alnetum). Na międzywalu w całym mezoregionie dominują zbiorowiska łąk zalewowych (10) ze związku Agropyro-Ruminion crispi z fragmentami bogatych gatunkowo podmokłych i wilgotnych łąk (09) należących do związku Cnidion. Szuwary trzcinowe (07) porastają brzegi starorzeczy znajdujących się we wszystkich stadiach rozwojowych. Ich większe powierzchnie znajdują się na zachód od Odry między Ścinawą a Przychową (km 336). Szuwary wielkoturzycowe (07) ze związku Magnocaricion występują zwłaszcza w okolicach Laskowa (km 345). Szeroko rozprzestrzenione są tu kotewka orzech wodny i okrężnica bagienna. Północna część na zachód od Odry jest słabo zbadana botanicznie, więc można się spodziewać odnalezienia nowych stanowisk bioindykatorów roślinnych.
Ichtiofauna tego odcinka jest bogata. Licznie spotykane są tu: świnka, jaź, brzana, sum i miętus. Wysoka jest również liczebność populacji piskorza.
W lasach na północ od Ścinawy liczna jest populacja dzięcioła średniego. Znajduje się tu także jedna z najliczniejszych w dolinie Odry populacji lęgowych obu gatunków kań, a zwłaszcza kani czarnej. Na północ od Ścinawy na otwartych łąkach i w szuwarach w okolicach Laskowa gniazdują kszyk i krwawodziób.
Kolonię czapli szarej znaleziono w lasach na wschód od Odry na północy mezoregionu. Brzegówka i zimorodek zasiedlają środowiska naturalne wzdłuż całego odcinka rzeki.
<< Poprzednia | Następna >>