Za podstawę kartograficzną Atlasu posłużyły polskie i czeskie mapy topograficzne w skali 1 : 50 000. Zostały one zeskanowane za pomocą 24- bitowego kolorowego skanera (24 bit-RGB-COLOR) o rozdzielczości 300 dpi, poddane georeferencji, a następnie mozaikowaniu w 7 bloków. Powstała w ten sposób baza danych o pojemności ponad 2,5 GB, która była dalej opracowywana w Systemie Informacji Geograficznej (GIS) TNTmips, służąc za podstawową bazę danych. Wyniki terenowej inwentaryzacji środowisk (ok. 130 arkuszy map powstałych na podstawie map topograficznych w skali 1 : 25 000) zostały po zeskanowaniu poddane wektoryzacji i georeferencji. Dzięki zastosowaniu mechanizmów filtrujących (Removing of Sliver Polygons, Dangling Lines, Bubbles) dane zostały poddane automatycznej wektoryzacji i uporządkowane, tak że usunięto większe zniekształcenia powstałe przede wszystkim na krawędziach map roboczych. Po tych procedurach przywrócono homogeniczną postać danych, nadając im atrybuty zgodnie z kluczem kartograficznym.
Dalsze informacje dotyczyły bioindykatorów, ujętych jako obiekty punktowe. Podstawą zbioru danych była początkowo przesortowana baza danych kartograficznych (w skali 1 : 25 000), przedstawiona w mniejszej skali (1 : 500 000). Jako podstawy dla nich użyto programów CORINE-LandCover, powstałych w ramach projektów PHARE i dostępnych m. in. w Polsce. Istniejące 44 kategorie użytkowania terenu zostały przyporządkowane 7 zbiorom głównym i uzupełnione poszczególnymi elementami, które uprzednio zostały opracowane.
Liczebności lub zagęszczenia populacji bioindykatorów nie zostały wyróżnione kartograficznie. Wyjątkami są dzięcioł średni i kszyk, dla których wykorzystano sygnatury punktowe i szrafowanie. Szrafowane powierzchnie wskazują te obszary, gdzie ptaki te odbywają lęgi wyjątkowo licznie. Dla obu gatunków kań z praktycznych względów ochrony przyrody zastosowano metodę zasięgów, aby uniemożliwić dokładną lokalizację gniazd tych zagrożonych wyginięciem gatunków.
Niezależnie od danych biologicznych uzupełniono materiał o istotne dane z zakresu gospodarki wodnej (wały, stopnie wodne, jazy, kilometraż rzeki itp., patrz rozdział 9) a także o dane dotyczące obszarów chronionych. Dane uzyskano w odpowiednich urzędach, częściowo w postaci numerycznej (RZGW, PIG, Povodi Odry AG, LUA Brandenburg, IUS) bądź opracowano je w postaci numerycznej w WWF-Auen-Institut (m.in. granica naturalnych obszarów zalewowych).
Opisane zakresy informacji są obok samej wizualizacji również podstawą waloryzacji poszczególnych obszarów względnie odcinków rzeki (patrz następny rozdział).
<< Poprzednia | Następna >>